Otto Hahn (1879-1968) bir Alman kimyager ve radyokimya alanında öncüydü. En çok 1938’de meslektaşı Fritz Strassmann ile birlikte yaptığı nükleer fisyon keşfiyle tanınır.
Hahn, kimya ve fizik eğitimini Marburg Üniversitesi ve Münih Üniversitesi’nde aldı ve daha sonra Berlin’deki Kaiser Wilhelm Kimya Enstitüsü’nde çalıştı. Radyoaktif elementlerin özellikleri üzerine kapsamlı araştırmalar yürüttü ve 1938’de Strassmann ile çalışırken uranyum çekirdeğinin nötron bombardımanına tutulduğunda iki küçük çekirdeğe bölünebileceğini keşfetti.
Bu keşif nükleer fizikte büyük bir atılımdı ve nükleer enerjinin ve atom silahlarının geliştirilmesine yol açtı. Hahn, nükleer fisyon anlayışına katkılarından dolayı 1944’te Nobel Kimya Ödülü’ne layık görüldü.
Ancak Hahn, savaş sırasında Almanya’da çalışmaya devam ettiği ve Nazi Partisi üyesi olduğu için Nazi dönemindeki çalışmaları nedeniyle de eleştirildi. Savaştan sonra, eylemlerinden duyduğu üzüntüyü alenen kabul etti ve bilimde uluslararası işbirliğini teşvik ederek itibarını yeniden kazanmaya çalıştı.
Hahn, 1879’da Almanya’nın Frankfurt am Main şehrinde doğdu. Marburg ve Münih üniversitelerinde eğitimini tamamladıktan sonra Londra’da kimyager Sir William Ramsay’in asistanı olarak çalıştı ve burada radyoaktiviteye ilgi duymaya başladı. 1905’te Almanya’ya döndü ve Lise Meitner ile radyoaktivite çalışmaları konusunda işbirliği yaptığı Berlin Üniversitesi’nde çalışmaya başladı.
Hahn, Birinci Dünya Savaşı sırasında Alman ordusunda subay olarak görev yaptı ve savaştan sonra Berlin’e döndü ve burada Berlin Üniversitesi’nde profesör ve Kaiser Wilhelm Kimya Enstitüsü’nün müdürü oldu. Radyoaktiviteyi incelemeye devam etti ve birkaç yeni izotop keşfetti.
1930’larda Hahn, nükleer fizik araştırmalarına dahil oldu ve Hahn’ın nükleer fisyon üzerine çalışması ona 1944’te Strassmann ve Lise Meitner ile paylaştığı Nobel Kimya Ödülü’nü kazandırdı. Ancak Hahn’ın II. Dünya Savaşı sırasında Nazi rejimiyle ilişkisi onun mirasını lekeledi. Savaş boyunca Almanya’da kaldı ve atom silahlarının geliştirilmesine katılmamasına rağmen nükleer araştırmalar üzerinde çalışmaya devam etti. Savaştan sonra, Nazi rejimiyle ilişkisinden dolayı pişmanlık duyduğunu ifade etti ve bilimde uluslararası işbirliğini teşvik etmek için çalıştı. 1968’de öldü.